Alleen voor mannen!!

Ik heb zomaar het vermoeden dat alleen al de titel van deze blog ervoor zorgt dat deze column vaker bezocht zal worden dan andere. Niet omdat er nu zoveel mannen zijn die op deze site meelezen, maar wel omdat ik mezelf – en daarmee wellicht ook andere vrouwen – een beetje ken. Vrouwen zijn nu eenmaal nieuwsgierige wezens die nog eens extra getriggerd worden bij teksten als deze.

Maar ik weet inmiddels dat ook mannen op deze site komen en de artikelen, verhalen en columns lezen. Soms na een vriendelijk verzoek, soms min of meer gedwongen door hun vrouw, soms ook omdat ze op zoek zijn naar meer informatie om hun vrouwen te kunnen begrijpen. Hoe dan ook: mannen, deze blog is speciaal voor jullie! En het is eigenlijk een vervolg op een blog die ik eerder schreef: ‘Samen in de put’. Even die eerdere blog in het kort: als je vrouw de gevolgen van jouw seksverslaving gaat inzien, zal ze uiteindelijk het gevoel kunnen hebben dat ze in een diepe put terecht komt vol pijn, boosheid en verdriet. Voor het herstel van jullie relatie is het dan belangrijk dat jij naast haar komt zitten in die put en dat zij jou daarin toestaat in plaats van eruit wegschopt.

Ik kan me voorstellen dat dit geen leuk verhaal is om als man te lezen. Als je gebroken hebt met je seksverslaving, wil je vooruit. Niet meer achterom kijken naar wat allemaal gebeurd is, maar verder. Het oude is voorbij, laat het nieuwe maar komen. En weet je; ik begrijp dat eigenlijk wel. En ergens begrijp ik ook wel dat je dat wellicht verwacht van je vrouw. Waarom al die ellende naar boven halen, doorpraten, onderzoeken? Waarom zo moeilijk doen, en zoveel pijn gaan voelen, terwijl het ook zoveel makkelijker kan: hup, een grote deksel op die put. Niet meer in wroeten, niet meer over praten, niet meer voelen, maar gewoon bedekken. Dat lijkt een voor beide goede oplossing. Toch?

Ik denk dat diep in haar hart je vrouw die oplossing ook het meest aangenaam vindt. Sommige vrouwen kiezen hier zelf overigens ook een tijdje voor. Niemand vind het fijn om pijn te voelen, geen enkele vrouw staat te juichen als ze geconfronteerd wordt met al die gevoelens die in de put naar boven komen. Maar er komt – vroeger of later – altijd een moment waarop een vrouw beseft: ‘als ik werkelijk wil herstellen, dan móet ik ruimte geven aan die gevoelens en gevolgen, of ik dat nou wil of niet’. Niet bedekken dus, of met een grote boog eromheen, maar er dóór heen. Dóór de pijn, door de angst en door alles wat er verder ook maar zit. In de put dus, want als je vrouw geen ruimte neemt of krijgt om die pijn over het verleden te voelen, dan zal ze die pijn niet kunnen verwerken en daardoor eindeloos met zich meedragen. De gevolgen zijn lang niet altijd zichtbaar, maar werken wel door in jullie relatie: bitterheid, afwijzing, onvergevingsgezindheid, depressieve gevoelens, boosheid, angst. Kortom: geen echt herstel.

In die put is het dus belangrijk dat jij naast haar komt zitten. En nee, dat is niet makkelijk. Als man ga je dan een periode tegemoet waarin jij regelmatig en misschien zelfs langdurig geconfronteerd zult worden met de gevolgen van je seksverslaving. Dat betekent dat je haar verhaal moet aanhoren, en nog eens, en nog eens. Dat je je daardoor weer herinnert wat jij uit alle macht liever wilt vergeten, dat je gaat kijken met haar ogen en haar verdriet gaat voelen, dat je schuldgevoel krijgt, berouw. Maar áls je de seksverslaving daadwerkelijk achter je wilt laten, en als je wilt dat je vrouw herstelt en dat jullie relatie herstelt, zul je deze weg samen moeten gaan. En dat kán. Andere mannen zijn je al voorgegaan en hebben mogen ervaren dat echt relatieherstel mogelijk is – wat er ook gebeurd is in jullie huwelijk!

En hoe je dan in die put stapt? Misschien is dat voor iedereen wel anders, maar het begint, denk ik, met gewoon maar zitten en luisteren. Vragen stellen, troosten en verder niets. Je hoeft geen oplossingen te bedenken. Je hoeft niet te verklaren, want geen enkele verklaring zal volstaan. Er gewoon ‘zijn’, ik denk dat dat voor vrouwen het belangrijkste is. En daarin volharden. Ook van je vrouw vraagt het veel, want zij zal moeten leren om haar hardheid en verwijten in te slikken en in plaats daarvan haar angsten en pijn met je te delen. Ze moet achter die veilig opgetrokken muren vandaan komen en jou toelaten op die plek waar ze het kwetsbaarst is; midden in die put. Het kost jullie beiden iets en daarom is werken aan vertrouwen ook echt ‘samen eraan werken’. Niet jij alleen, niet zij alleen, maar samen zoeken naar wegen die voor jullie beiden nodig zijn, in de wetenschap dat de tijd in de put eindig is.

Wil je weten hoe andere echtparen door dit proces van herstel heen zijn gegaan? Wil je samen met je vrouw echt gaan werken aan herstel van vertrouwen? En wil je tips horen van andere mannen? Kom dan een keer naar de echtparendag. Jij en je partner zijn van harte welkom!

Anita