Carolien (26 jaar) : ‘Hij stopt vanzelf wel met porno kijken’

Ik ben Carolien, 26 jaar oud en al 5 jaar getrouwd met Jan. Ik kom uit een gezin met 4 kinderen, waarvan ik de derde was. Ik ben best wel een streber en een perfectionist. Mijn motto is altijd geweest: hard werken en gewoon doorgaan. In ons gezin waren er vaak ruzies en spanningen, vooral in de jaren dat ik in de puberteit zat. Dat zette een enorm stempel op ons gezinsleven. Ik was bang voor die ruzies en kreeg daardoor ook niet echt mee wat nou een normale, goede relatie is.

Toen ik 15 jaar was, leerde ik Jan kennen. Hij zat op dezelfde school als ik en liet merken dat hij mij wel leuk vond. Ik had wat nare ervaringen gehad met jongens en hield de boot daarom een beetje af. ‘Mij zul je niet zo snel krijgen,’ dacht ik , maar Jan bleef contact zoeken met me. Langzaam begon er wat te groeien tussen ons tot we verkering kregen met elkaar. Diepgaande gesprekken hadden we nooit, want dat waren we van huis uit niet gewend.

“Wil je mijn telefoon even bij je houden?”

Na ongeveer een jaar verkering vroeg hij me, tijdens een voetbalwedstrijd, om op zijn telefoon te passen. Ik drukte per ongeluk een knop in en schrok me naar: pornoplaatjes. Ik wist niet wat me overkwam of hoe ik moest reageren. Toen ik na de wedstrijd bij hem achterop de fiets zat, had hij wel in de gaten dat er iets niet in orde was. Ik kan me niet meer goed herinneren hoe hij toen reageerde. Wel weet ik nog dat ik er helemaal kapot van was. Ik was dus niet de enige voor hem. Ik voelde me ontzettend vies en had nooit gedacht dat hij zulke ranzige dingen deed.

Ik heb zo ongelofelijk gehuild de dag erna. Thuis had ik niets verteld, want mijn ouders waren het er niet mee eens dat ik voor mijn 18e verkering had. Jan had het wel aan zijn moeder verteld en zij belde mij de volgende dag op. Ze vertelde me dat het er bij hoorde en dat iedereen wel eens porno keek; ik moest er maar niet te moeilijk over doen. Ik kon daar helemaal niets mee. Ze kon die dingen wel zeggen, maar ik voelde me enorm rot en was ook boos. Toch sprak ik er met Jan niet meer over. Ik was ervan overtuigd dat hij er, nu ik die plaatjes ontdekt had, wel gewoon mee zou stoppen.

Het probleem gaat vanzelf wel weer weg

Kort erna ging ik voor een aantal maanden naar het buitenland. Hij kwam daar op bezoek, maar porno was ook toen geen onderwerp van gesprek. Als je het er niet over hebt, is het net of het er niet is. Maar weer terug in Nederland merkte ik al snel dat porno wel degelijk een groot probleem voor hem was. Regelmatig voelde ik wantrouwen en dan vroeg ik of hij weer gekeken had. Soms vertelde hij dat dat inderdaad zo was. Soms vertelde hij het ook uit zichzelf. ‘Ik kan je alleen maar teleurstellen,’ zei hij op een dag, ‘Als ik zeg dat het goed gaat, geloof je me niet, en als het niet goed gaat word je boos’. Dat was inderdaad zo: ik kon enorm boos worden als het weer mis was. Ik heb hem zelfs een keer geslagen. We wisten er allebei niet goed raad mee. Mijn hardwerkende ik kwam dan vaak naar boven: we gaan gewoon door en dan verdwijnt het probleem vanzelf op de achtergrond.

Twee maanden voordat we zouden gaan trouwen, startte Jan met de online cursus Puur Leven bij Setting Captives Free. Ik deed ondertussen de vrouwencursus en vond het confronterend en pittig, maar de reacties van de mentor deden me goed. Ik dacht: we doen allebei een cursus en nu gaat het dus echt helemaal goed komen! Pas veel later vertelde Jan me dat hij alleen maar de eerste twee dagen van de cursus gedaan had. Hij vond de cursus een soort invuloefening en kon zich niet voorstellen dat dat hem zou gaan helpen.

Via de vrouwencursus werd ik gewezen op de ontmoetingsdag voor vrouwen van Kostbaar Vaatwerk. Ik reed die dag mee met een andere deelnemer en vond het enorm fijn om met iemand te kunnen praten die in hetzelfde schuitje zat. De dag zelf was echt pittig en kostte me veel energie. Ik vond het confronterend om de verhalen van anderen te horen. Ik wist ondertussen wel dat mijn man een verslaving had, maar realiseerde me die dag pas wat een enorme inpakt dat eigenlijk heeft, ook op mij. Ferdinand Bijzet hield ’s ochtends een lezing over grenzen. Hij zei dat, wanneer je partner verslaafd is, je dat kunt vergelijken met een buurman die zijn rotzooi over de schutting in jouw tuin dumpt. Dat kwam binnen bij mij! Want ook ik voelde me belast met alle zooi van mijn man. Ik had pijn en verdriet en voelde me enorm in de steek gelaten door hem.

Kiezen of delen

Toen ik thuiskwam heb ik tegen hem gezegd: het is kiezen of delen; stoppen met porno of nu weggaan! Jan schoot meteen in de verdediging. Kostbaar Vaatwerk was een beroerde club, die een slechte invloed had op mij en er klopte helemaal niets van wat ik die dag gehoord had.

En toch was dit het moment voor hem waarop hij zich realiseerde dat ik het echt heel serieus meende. Later vertelde hij me dat hij super blij was met die grens, dat hij dat nodig had en dat het voor hem het begin geweest was om te breken. Al snel erna begon hij met gesprekken met een ouderling uit onze kerk. Hij ging ook deelnemen aan een cursus van de Vluchtheuvel en we konden er eindelijk samen over praten. Hij vertelde me dat hij al sinds zijn 13e zich hiermee bezighield en we spraken over wat porno hem gaf en waarom hij het deed. Hij was heel open toen en vertelde dat hij, elke keer als hij porno keek, zich een enorme ‘looser’ voelde en zo bang was om het aan mij te vertellen. Hij wilde echt graag stoppen met porno, verlangde naar openheid en verbinding en was tegelijk zo bang voor afwijzing. Het deed me goed dat we hier zo open over konden praten. Het hielp me ook om te geloven dat ook hij echt anders wilde.

Vooral door de cursus van de Vluchtheuvel kreeg hij steeds meer inzicht in wat porno met hem deed. Hij raakte er steeds meer van overtuigd dat hij echt helemaal mee wilde breken met die helse, zuigende kracht die porno was geworden voor hem.

Zoektocht

In het begin vond ik het enorm lastig om te geloven dat hij nu echt radicaal wilde stoppen. ‘Wie zegt dat ik je nu wel kan geloven’, dacht ik vaak. Inmiddels is dat anders. Voorheen had ik het gevoel dat ik hem steeds maar moest controleren en was ik vooral op hem aan het ‘schieten’. Nu heb ik die verantwoordelijkheid uit handen gegeven. Ik vraag er eigenlijk niet meer naar hoe het gaat met zijn gevecht, maar vertrouw er op dat hij het uit zichzelf deelt (wat hij ook doet). En ik deel met hem de pijn die ik soms ervaar door bepaalde triggers, dan praten we daar samen over.

Ik geloof dat de verslaving voorbij is. Er zijn nog wel af en toe terugvallen en dat vind ik heel lastig. Hij weet hoe die terugvallen ontstaan, vaak na een erg drukke periode op zijn werk, bij veel stress of juist als hij zich verveelt of afgewezen voelt. Het lijkt wel alsof de porno hem dan blijft roepen: ‘Kom maar even hier, hier vind je een stuk rust.’ En soms valt hij dan terug. Ik ben blij dat hij daar wel open over is en dat we daar samen over kunnen praten. Ik kan uithuilen bij hem en kan met mijn verdriet en wantrouwen echt bij hem terecht.

Voor ons is duidelijk geworden dat er nog wat werk aan de winkel is voor hem. Hij worstelt nog wel met zichzelf soms en met dingen van vroeger. Het is een hele zoektocht, waarbij hij gelukkig wekelijkse begeleiding krijgt. Daarom heb ik wel goede hoop en verlang ik naar meer en meer herstel. Voor hemzelf en voor ons samen.

Ik heb in die hele periode soms best geworsteld met God en me afgevraagd hoe Hij zoiets nou kan toelaten. En dat denk ik nog steeds wel als ik bijvoorbeeld denk aan al die meisjes en vrouwen die verkracht worden. Maar het was voor mij ook een periode om steeds weer naar God toe te gaan, op Hem te vertrouwen dat Hij ons in ons leven leid.

Tot slot

Tot slot nog een aantal dingen die ik geleerd heb en die ik graag zou willen doorgeven aan vrouwen die hier ook mee te maken krijgen:

• Als je verkering hebt met iemand die porno kijkt, zou ik willen zeggen: denk niet dat het over waait en speel geen mooi weer.
• Ik heb geleerd dat als ik ga controleren, hem beschiet met wantrouwende vragen, dat hij gaat vluchten en geen ruimte voelt om zichzelf te zijn. Dat maakt een open gesprek met elkaar moeilijk/onmogelijk.
• Deel met je partner wat jou raakt, wat het met je doet, wat je denkt enz. En luister naar je partner; wat leeft er diep binnenin hem? Probeer samen een gesprek te voeren waarbij je in elkaars binnenste mag kijken, elkaar geen verwijten doet en open en eerlijk bent.
• Voor mij zijn de bijeenkomsten van Kostbaar Vaatwerk super waardevol. De herkenning, dingen delen, je verhaal kwijt kunnen, de steun van anderen. Dus ik raad ook iedereen aan om er aan deel te nemen. Het is spannend de eerste keer, maar het helpt je onderweg naar herstel en het gaf mij ontzettend veel steun.