Mijn man wil geen hulp. Hoe komen we hieruit?

Ik worstel al langere tijd met het feit dat mijn man porno kijkt en zichzelf regelmatig masturbeert, zelfs nadat we seks hebben gehad. Soms wil hij er iets over zeggen als ik er naar vraag, maar vaak niet. In de zeldzame gesprekken die er over zijn, ben ik er achter gekomen dat hij niet meer opgewonden wordt van mij, omdat hij weet hoe ik er uit zie. Van elke andere vrouw is dit dus wel het geval. Tijdens de seks die er is heeft hij zijn hoofd bij andere vrouwen. Ik voel me enorm gekwetst en weet niet goed er mee om te gaan. Wanneer ik erover nadenk word ik erg verdrietig en somber. Wanneer ik me bewust op andere dingen richt, probeer ik te kijken naar de positieve kanten van het leven. Mijn man ziet dat hij een probleem heeft, maar schaamt zich er zo voor dat hij de stap naar de hulpverlening te groot vindt. Ik maak me zorgen om onze relatie en om ons gezinnetje.

Ik geloof dat we er zo niet uit komen en mijn man wordt vaak boos wanneer ik aangeef dat het me veel pijn doet. Hij zegt dan dat ik me opstel als slachtoffer en sluit zich voor mij af.

Hebben jullie een idee hoe we hier uit kunnen komen?

‘Flower’

Antwoord van Anita

Beste Flower,

Wat is het pijnlijk als je man al zoveel jaren porno kijkt, niet meer opgewonden wordt van jou en –  terwijl hij met jou vrijt – aan andere vrouwen denkt. Het is logisch dat je verdrietig en gekwetst bent en ik begrijp dat je je zorgen maakt over jullie huwelijk en gezin. Ik denk met jou dat dit soort gedrag niet zomaar vanzelf stopt, en dat betekent dat er dus iets zal moeten gebeuren.

Je man erkent gelukkig wel dat hij een probleem heeft; ik denk dat dat betekent dat hij hier zelf ook onder lijdt en het liever niet wil. En tegelijk is zijn schaamte te groot om daadwerkelijk de stap te maken naar hulpverlening. Ik denk dat het voor ons, vrouwen, moeilijk voor te stellen is hoe enorm groot die schaamte is die veel mannen hebben die verslaafd zijn. Zij weten precies wat zich in het geheim allemaal heeft afgespeeld in hun leven, en wat zal dat moeilijk zijn om daarmee naar buiten te treden, met de angst dat je dan wordt afgewezen, niet begrepen of belachelijk gemaakt. En tegelijk is die schaamte nou precies wat de verslaving ook weer in stand houdt.

Het is dus belangrijk dat die schaamte doorbroken wordt. Dat kun jij niet voor hem doen, maar je kunt hem mogelijk wel helpen. Je helpt hem door bijvoorbeeld vast te houden aan de waarheid dat porno beschadigend is voor jou, voor hem en voor jullie relatie. Je stelt je niet op als slachtoffer als je aan je man kenbaar maakt wat dit met je doet; er zijn negatieve gevolgen voor jou en die mag je met hem delen. Vertel ook hoe je verlangt naar een huwelijk waarin seksualiteit tussen jullie weer iets moois is, waar er openheid is, veiligheid en liefde.

En vertel aan je man (nogmaals) wat jij denkt dat daarvoor nodig is: hulp vragen voor zijn probleem en dus alles aan het licht gaan brengen. Vertel erbij dat je begrijpt dat dit moeilijk voor hem is, maar dat je bereid bent hem te steunen als hij bereid is deze stap te maken. Je kunt hem ook wijzen op de christelijke cursus Bouwen aan een rein leven, of het anonieme on-line traject van de reguliere instelling PsyQ. Dit kan misschien een eerste opstapje zijn naar verdere hulpverlening.

Denk ook na over wat jij nodig hebt als hij geen enkele stap wil nemen en doorgaat met zijn gedrag. Je kunt dan onder andere denken aan het stellen van de nodige grenzen op het gebied van jullie seksualiteit of andere gebieden, of het inschakelen van een betrouwbaar persoon uit jullie omgeving.  Ga in ieder geval dan ook hulp zoeken voor jezelf, zodat je kunt ontdekken hoe je verder kunt omgaan met deze situatie.

Hartelijke groet,
Anita