Moet ik mijn vriend alles geven wat hij wil?

Ik heb verkering met een jongen die in het verleden veel porno heeft gekeken. Ik houd heel veel van hem en wil hem niet kwijt, maar ik vind het moeilijk om grenzen te stellen. Op jullie website stonden voorbeelden van grenzen, maar dat ging meer over binnen het huwelijk. Ik heb echter vragen over grenzen als je nog niet getrouwd bent.

Kan ik beter mijn eigen grenzen aangeven op het gebied van fysiek contact, of kan ik hem beter geven wat hij wil, omdat hij anders weer de fout in kan gaan en onze relatie dan voorbij zal zijn? Ik vind het heel moeilijk… Ik denk dat ik hem meer tegemoet moet komen in zijn behoeften dan dat ik qua fysiek contact zou willen. Het is een hele moeilijke vraag, dat realiseer ik me. Maar ik kan er met niemand over praten en ik zit er erg mee.

Ik heb de tips op de site gelezen over grenzen en ben ermee aan de slag gegaan. Ik heb ook het boekje ‘wat meiden moeten weten over hoe jongens denken’. Alles probeer ik te begrijpen en er goed mee om te gaan, maar ik heb het idee dat ik het zelf niet red.

groetjes,
“Esther”

Antwoord van Anita

Beste “Esther”,

Wat goed joh, dat je deze mail stuurt en aangeeft dat je het alleen niet redt! Ik vind je vraag heel belangrijk, kan me die ook goed voorstellen en wil graag met je meedenken hierin.

Als ik jouw vraag even in mijn eigen woorden vertaal, dan zeg je: moet ik op seksueel gebied gewoon maar alles toestaan wat mijn vriend wil (zodat hij niet vreemdgaat of wegloopt) of moet (mag) ik mijn eigen grenzen aangeven?

Weet je dat dit ook een vraag is waar heel veel getrouwde vrouwen mee worstelen? Ik spreek soms vrouwen die dat eerste gedaan hebben: zij hebben op seksueel gebied alles gedaan wat hun mannen wilden. In de hoop natuurlijk dat die mannen dan stopten met porno kijken of vreemdgaan. Al die vrouwen vertelden echter dat hun ‘oplossing’ nooit werkte: de mannen bleven gewoon doorgaan met alles. Als een man zich ingelaten heeft met porno, kun je als vrouw dus nooit aan al zijn behoeftes tegemoet komen. De oplossing ligt dan dus niet in seksueel alles doen binnen de relatie, maar dat de man (en jouw vriend dus) gaat leren om helemaal vrij te worden van die porno(beelden) en gaat ontdekken wat gezonde seksualiteit is.

Weet je wat ik trouwens heel verdrietig vind? Als ik dan hoor hoe het die vrouwen zelf beschadigd heeft.  Want ik denk dat dat gebeurt als je besluit om op seksueel gebied dingen toe te staan die je eigenlijk niet wilt: je raakt steeds een stukje beschadigd. Dat is logisch eigenlijk: seksualiteit is bedoeld in een relatie van trouw, liefde, vertrouwen en veiligheid, zodat je niet over je eigen grenzen hoeft te gaan en geen dingen hoeft te doen die je niet wilt.

Seks is dus het gevolg van een belofte en sfeer van trouw zijn aan elkaar, en geen voorwaarde voor trouw. Snap je wat ik daarmee bedoel? Eerst is er de trouw en daarna pas de seks, en niet andersom. Jij bent het waard om trouw voor te zijn en te blijven!  Die belofte, die wens, dat wilsbesluit moet vanuit jouw vriend zelf komen: ‘ik wil jou trouw zijn’. Als hij je alleen trouw kan zijn wanneer jij je seksueel aan hem geeft, dan stelt die belofte van trouw van hem eigenlijk niets voor. Het is dan trouw met voorwaarden, terwijl jij onvoorwaardelijke trouw mag verwachten! Juist daarom geloof ik dat het zo belangrijk is dat seksualiteit binnen het huwelijk (belofte van trouw) gebeurt.

Daarnaast denk ik dat seks en angst nooit samen zouden mogen gaan. Je zou dus geen seks moeten hebben met iemand, omdat je bang bent dat hij anders met een ander naar bed gaat. Of dat hij je anders in de steek laat. Of dat hij je dan niet meer leuk vindt etc. Daar is seksualiteit niet voor bedoeld, en zo ben jij als meisje/vrouw ook niet geschapen.

Dat betekent dus heel concreet dat je mag gaan leren om ‘nee’ te zeggen. Dat je heel dicht bij jezelf blijft en ontdekt wat je wel wilt en wat je niet wilt en dat vervolgens ook ‘gewoon’ aangeeft. Ja, dat betekent dat je grenzen gaat stellen. En dat is moeilijk he. Je vertelt dat zelf al in je mail dat je dat lastig vindt en voor heel veel vrouwen is dit enorm moeilijk. Zelf heb ik dit ook heel ingewikkeld gevonden. Eigenlijk heb je gewoon iemand nodig die je daarbij helpt. Met wie je die grenzen kunt bespreken en die jou kan helpen om je eraan te houden. Ik zou je daarom willen aanmoedigen om dit te gaan bespreken met een betrouwbare volwassene in je omgeving, of bijvoorbeeld met een hulpverlener. Wat denk je, zou je die stap durven zetten?

Groetjes,
Anita