Hoe gaan we om met alle herinneringen?

Mijn man is 1,5 jaar geleden bevrijd van zijn verslaving en heeft alles aan het licht gebracht. Alleen door al die herinneringen worden we dagelijks geconfronteerd met zijn verleden en dat is zo pijnlijk. Hoe kunnen we daar mee om gaan? Een klein detail kan al zoveel herinneringen op doen komen en dat is dagelijks zo vaak. Het is zo zwaar…Ik hoor graag van u.

DaughteroftheKing

Antwoord van Anita

Beste DaughteroftheKing

Wat zal dat een heftig moment voor je zijn geweest, toen je 1,5 jaar geleden van je man hoorde dat hij seksverslaafd was. Voor jou kwam het misschien vanuit het niets, en dan is de schok enorm. Maar ook als je al voelde dat er iets aan de hand was, is het een ingrijpende ervaring. Ineens blijkt dat je man er een soort ‘tweede’ leven op na hield, buiten het leven met jou. Raak je bekend met een wereld die voor jou mogelijk helemaal onbekend is. Hoor je hoe je man dingen voor je heeft verborgen, verzwegen, gelogen… De impact is dan enorm. Tegenwoordig wordt daar steeds meer over bekend. ‘Betrayal trauma’ heet het ook wel. Je raakt verwond door degene bij wie je het meest veilig zou moeten zijn. En dat zorgt ervoor dat er een groot gevoel van onveiligheid ontstaat, dat de neiging heeft om zich uit te breiden. Uit onderzoek blijkt dat zo’n 70% van de vrouwen in de maanden (of jaren) ná zo’n onthulling last krijgen van post-traumatische klachten. Je kunt dan denken aan nachtmerries, herbelevingen, het willen vermijden van bepaalde situaties, somberheid, heftige boosheid of hyperalertheid.

Het is heel goed mogelijk dat jij daar ook last van hebt. Dat je snel door iets getriggerd raakt en dat dan de herinneringen automatisch komen mét de bijbehorende pijn, angst of woede. Het is heftig om dat te hebben, en ik snap dat het zwaar is en dat je ernaar verlangt dat je dit achter je kunt laten. Maar ik denk dat het éérst nodig is dat je erbij stil kunt staan. Dat je gaat onderzoeken wat maakt dat je getriggerd wordt en waardoor. Dat je gaat ontdekken wat je zelf kunt doen op het moment dat je getriggerd wordt. Hoe je weer tot rust kunt komen. En hoe veilige anderen je daar wellicht een stukje bij kunnen helpen. Aandacht hebben dus voor jou verwondheid en gaan ontdekken hoe je hiermee om kunt gaan. Therapie kan daarin heel helpend voor je zijn. Ook het delen met lotgenoten kan helpen om te zien dat je reacties niet raar zijn en te horen hoe anderen hiermee omgaan.

Maar er is wellicht ook iets anders nodig. In je vraag beschrijf je dat je man bevrijd is van zijn verslaving en dat hij alles aan het licht heeft gebracht. Ik lees hierin echter niet dat hij ook hulp heeft gehad voor zijn verslaving. Dat hij heeft onderzocht wat er ónder zijn verslaving zat, wat maakte dat hij het zo lang verborgen hield, wat de impact geweest is op hemzelf, op jou en jullie relatie, hoe hij in de toekomst om kan gaan met verleidingen of met moeilijke gevoelens etc etc. En dat is wel nodig. Iemand die verslaafd is, is gewend om moeilijke gevoelens uit de weg te gaan, ze eenvoudigweg te verdoven met porno of andere seksuele activiteiten. Er kan een traumatische ervaring onder de verslaving zitten, of iets anders wat maakte dat hij er elke keer naar teruggreep. Als daar geen aandacht voor is geweest (door middel van hulpverlening of bijvoorbeeld een mannengroep), dan is de kans groter dat het in de toekomst weer misgaat. Bevrijd worden is immers iets anders dan leren om in vrijheid te leven. Als dit klopt voor jullie relatie, dan speelt dat mogelijk óók een rol bij de vele herinneringen die je hebt. Het zijn dan niet alleen de triggers die voortkomen uit het verleden, maar óók angst voor de toekomst, dat hij terugvalt en dat je man onvoldoende tools heeft om dat te voorkomen.

Dat kan natuurlijk trouwens ook meespelen als je man wél hulpverlening heeft gehad. Je bent misschien bang dat hij terugvalt; je bent voortdurend gespannen en daardoor zijn ook de herinneringen er razendsnel. Ook in dat geval is het belangrijk om te gaan kijken naar wat maakt dat je hier bang voor bent. Welke plek mag jouw wantrouwen al dan niet hebben in jullie relatie? Welke mate van betrouwbaarheid is er, en wat heb jij nodig om je veilig(er) te voelen bij je man? Als je je hierin herkent (en je man al hulpverlening heeft gehad) dan kan relatietherapie helpend zijn.

Ik hoop dat je hier al wat mee kunt. En tegelijk zou ik tegen je willen zeggen: laat het hier niet bij, maar zoek steun voor jezelf!
Je bent van harte welkom bij onze stichting en je mag ook contact met me opnemen als je hier verder over door wilt praten of als je vragen hebt!
En samen zijn jullie welkom bij de eerstvolgende echtparendag die gepland staat. Het kan een mooie gelegenheid zijn om samen te onderzoeken waar jullie staan in het proces van herstel van jullie relatie en wat een volgende stap kan zijn.

Hartelijke groet,
Anita