Het was heel fijn en heel zwaar. Ik vond het zo fijn omdat er erkenning en herkenning was. Je hoeft weinig aan elkaar uit te leggen, je weet van elkaar hoe heftig het is en hoe het voelt. Het was voor mij een plek om even achter over te kunnen zitten, een plek voor mijn verhaal en het verhaal van de andere waardevolle vrouwen. Ik vond het zwaar omdat dit ook één van de weinige plekken was waar ik zelf bij mijn pijn en verdriet kon. Ik heb geleerd dat ik zorg voor mezelf mag vragen aan anderen en aan mezelf door aandacht te hebben voor mijn verhaal. Ook heb ik geleerd om op zoek te gaan naar mijn grenzen en deze proberen beter te bewaken.
