Pornoverslaving komt tegenwoordig heel veel voor. Veel mannen - en ook steeds meer vrouwen - merken dat ze machteloos staan…
Ligt het aan mij?
Wat is er mis met mij? Ben ik niet aantrekkelijk genoeg? Niet vrouw genoeg?
Wat is er verkeerd aan mijn lichaam? Of komt hij soms tekort bij mij?
Met deze vragen kun je worstelen, zodra je weet dat je man zich ‘bezighoudt’ met andere vrouwen. Je hebt elkaar trouw beloofd, maar hij is jou (in gedachten of met daden) ontrouw. “Nou, dan moet er toch wel iets mis zijn met mij. Of niet? ”
1. Jouw schuld!?
De oorzaak van de verslaving bij jezelf zoeken. Dat kan voortkomen uit de onzekerheid die je misschien al had over jezelf of over je uiterlijk. Misschien heeft je man je duidelijk gemaakt – door woorden of op meer indirecte wijze – dat het toch eigenlijk allemaal aan jou ligt. En ook de ‘buitenwereld’ lijkt soms te denken dat de schuld voor ontrouw bij de partner ligt; meestal als gevolg van een tekort aan seksuele intimiteit. Dat werd door mijn oma verwoord toen zij sprak over iemand die 60 jaar geleden een buitenechtelijke relatie had. “Zijn vrouw zal wel niet zo gewillig zijn geweest”.
2. Gevolgen
De schuld bij jezelf zoeken – of dat nou vanuit jezelf komt of door je man of de buitenwereld wordt beweerd – heeft gevolgen voor de manier waarop je met je man of met zijn verslaving omgaat:
- Misschien ervaar je daardoor een hoge drempel om je pijn te delen met anderen (“Stel je voor dat anderen de schuld bij mij neerleggen, als ik ze vertel wat mijn man gedaan heeft…“). Zo onthoud jij jezelf de hulp en steun van anderen die je juist nu zo hard nodig hebt.
- Misschien heb je behoefte om je te gaan bewijzen. (“Ik zal wel even laten zien dat het niet aan mij ligt “), waardoor je dingen gaat doen die niet bij je passen of die je eigenlijk niet wilt. Bijvoorbeeld door je ineens anders (uitdagender) te gaan kleden en/of op seksueel gebied over je grenzen heen te gaan.
- Of misschien zoek je het bewijs juist door op zoek te gaan naar aandacht van of relaties met andere mannen. (“Zie je wel, dat het niet aan mij ligt; ik ben nog wel aantrekkelijk/geliefd.”)
Wees je bewust van dit soort gedachten en probeer te ontdekken óf, en in hoeverre, ze ook in jouw leven een rol spelen en stap vervolgens niet in deze valkuilen. In plaats daarvan is het goed om op zoek te gaan naar de waarheid. Wat zijn de oorzaken van seksverslaving? Hoe werkt het? Hoe begint het? Wat zeggen (ervarings)deskundigen hierover?
3. Oorzaken van seksverslaving
We laten er alvast een paar aan het woord:
“Seksverslaving is nooit de schuld van de partner! Seksverslaving ontstaat niet door een tekort aan seksuele intimiteit tussen de echtgenoten. Een verslaving ontstaat namelijk bijna altijd als een antwoord op pijnlijke ervaringen, of door het dienen van de god lust!” (Ferdinand Bijzet van relatie-herstel.nl)
“De verslaafde wordt gedreven door geestelijke onvolwassenheid en diepe onbeantwoorde, uit de kindertijd stammende behoeften, die legitiem zijn en ten onrechte als seksuele behoeften worden gekenmerkt.” (Russel Willingham in ‘Onderweg naar vrijheid’)
“Voor mij was een uitweg mogelijk uit de verslaving naar een gezonde en wederzijds bevredigende (seksuele) relatie. Voorwaarde daarvoor was wel, dat ik afstand heb moeten nemen van alle leugens en halve waarheden die mijn verslaving in stand hielden. Eén zo’n – ook door mij wel gebruikte – leugen is dat seksverslaving wordt veroorzaakt of in stand gehouden door gebrek aan (seksuele) belangstelling van de echtgenote. Ik heb in verschillende mannengroepen deelgenomen en met veel mannen gepraat over seksverslaving, maar nog nooit heb ik een man ontmoet die seksverslaafd was geworden doordat zijn vrouw onvoldoende (seksuele) belangstelling voor hem had. Nooit was de verslaving pas in het huwelijk ontstaan, altijd lang daarvoor. Seksverslaving heeft dan ook nauwelijks te maken met de seksuele relatie tussen twee echtgenoten, maar het is een probleem op zich, een vorm van ik-gerichte seksualiteit die onafhankelijk functioneert naast de normale seksualiteit. “(Fred – ingezonden bijdrage ND juli 2006))
“Om mijn verslaving goed te praten en ermee door te kunnen gaan, moest ik de schuld daarvan buiten mijzelf zoeken. Het lag dus nooit aan mij, maar altijd aan haar. Ik voedde mijn boosheid naar haar toe, of mijn gevoel van ‘slachtoffer zijn’, zodat ik mijn eigen schuldgevoelens niet hoefde te voelen en ik kon doen wat ik wilde. ” (ex-seksverslaafde ‘P’)
4. Het ligt niet aan jou
We zouden aan de hand van het voorgaande het volgende kunnen concluderen:
- De oorzaak van seksverslaving ligt niet bij jou. Het zegt niets over hoe jij eruit ziet, over jouw lichaam of over wat je wel of niet doet.
- Seksverslaving is meestal al begonnen voordat jouw partner een relatie met jou kreeg en staat dus los van jullie relatie.
- Het heeft ook niets te maken met hoe vaak je seksueel contact hebt met je man. Misschien geeft je man dit als oorzaak aan, maar bedenk dan dat hij waarschijnlijk altijd het gevoel zou hebben dat hij tekort komt. In vergelijking met de altijd gewillige en beschikbare vrouwen op internet, films of in bordelen, verlies je het als vrouw altijd.
- Andersom kan trouwens ook; mannen die alleen nog aangetrokken en geprikkeld worden door de beelden en fantasieën, waardoor ze alle interesse in hun eigen vrouw verliezen. Daardoor kun je als vrouw misschien nog wel veel meer het gevoel krijgen dat er iets mis is met jou. Maar ook dit is niet waar. Het gedrag van je man is een gevolg van zijn verslaving en ligt niet aan jou.
5. Toch…?
De verslaving van je man is dus een gevolg van de keuzes die hij maakt. De verantwoordelijkheid ligt bij hem en niet bij jou. Jij bent echter wel verantwoordelijk voor de keuzes die jíj maakt in je leven. Je kunt zijn verslaving dus niet oplossen, maar je kunt wel bedenken hoe je daar vervolgens mee wilt omgaan. Bagatelliseer je de gevolgen die zijn verslaving heeft voor jou en je relatie, of durf je de schade serieus nemen? Ga je mee in de verslaving, of ga je grenzen te stellen? Blijf je er alleen mee rondlopen, of durf je iemand in vertrouwen te nemen? Je kunt je partner niet dwingen om te veranderen, maar je hebt wel de mogelijkheid om eigen keuzes te maken, en op die manier stappen te zetten voor je eigen herstel.