Mike en Anna : “Er is zoveel moois aan de andere kant van de tunnel”

Wij zijn Mike en Anna. We zijn hier, op deze echtparendag, om onze getuigenis te delen met jullie. in 2013 en 2014 hebben wij op dezelfde stoel gezeten als jullie, en nu mogen wij vertellen over ons proces, in de hoop dat jullie hier kracht en strijdlust uit kunnen halen. We kunnen heel goed begrijpen in wat voor toestand jullie hiernaar toe zijn gekomen, zowel de vrouwen, als de mannen!

Anna

Het begon eigenlijk al toen we verkering kregen; Mike kwam uit een heel ander milieu als dat ik kwam. Tijdens ons eerste etentje vertelde hij dat hij een ruige jeugd heeft gehad, ook met porno kijken. Ik was heel naïef en verliefd en zei tegen hem dat ik een relatie aanging met de nieuwe, bekeerde Mike en dat het verleden mij niet deerde, niet wetende dat dit onkruid was, wat niet zo makkelijk verging.

Na 2 jaar verkering trouwden we. Mike was militair en was dus vaak op oefening. Tijdens een prachtige vakantie in Amerika kwamen wij er achter dat ik zwanger was van ons eerste kindje. Ons geluk kon niet op! Helaas speelde er toen al heel veel achter de schermen bij Mike, wat ik niet had kunnen voorzien.

Mike

Ik heb een hele heftige jeugd gehad. Tot aan mijn volwassen leeftijd ben ik gepest vanwege mijn postuur. Daarnaast heb ik een vader gehad die mij altijd pushte en mij tot het uiterste dreef, waardoor ik afhankelijk werd van zijn bevestiging en goedkeuring. In mijn puberteit overleed mijn vader en daarmee viel mijn bron van bevestiging en goedkeuring weg. Dit ben ik gaan zoeken in de wereld en vond ik al snel op internet. Hier kwam ik in aanraking met porno en dat ging over naar daten met mannen, want hier kreeg ik weer bevestiging. Later in mijn tienertijd ben ik in aanraking gekomen met drugs en het leven op straat, maar ik stopte daarmee toen ik het leger in ging. Toen ik rond mijn 22^e tot geloof kwam, wist ik dat het niet meer zo verder kon, met seks en porno kijken. Dit ging enige tijd goed, maar al snel viel ik weer terug. Deze cyclus herhaalde zich vaak: verliefd, terugval, verloofd, terugval, trouwen, terugval. Ik nam me voor om steeds beter mijn best te doen, totdat het uiteindelijk het zo erg was dat ik vreemd ging en mij zelf voornam om dit mee te nemen in mijn graf.

Anna

Na afloop van een kerkdienst kwam Mike mij ophalen bij de kinderkerk, waar ik die zondag de leiding had. Hij zei dat ik mee moest komen en trok me aan mijn arm mee. Eerst dacht ik nog dat hij me iets moois wilde laten zien, maar mijn hart ging sneller kloppen toen ik het voorgangersechtpaar met een bezorgd gezicht zag kijken. Toen ik eenmaal zat, vertelde Mike mij dat hij was vreemdgegaan en dat hij zo geraakt was door de kerkdienst dat hij het niet meer voor zich kon houden. Ik dacht dat ik zo door de vloer heen zakte. Ik heb tegen alle stoelen aan getrapt die voor me stonden en heb zo erg gehuild. Het voelde alsof ik een kostbare vaas was, die hij van een pilaar had geduwd, en die in duizenden stukjes op de grond viel; ik voelde mij lang verdoofd en alleen.

Mijn eerste reactie was wel gelijk: scheiden is geen optie. Makkelijk gezegd natuurlijk. Ook kwamen er veel vragen. Ben je homo? Waarom? Ligt het aan mij? En innerlijk kwamen er ook veel vragen: hoe moet het met de baby, straks ben ik alleenstaande moeder, kan ik dat wel? Mijn hele toekomstbeeld viel eigenlijk in duigen, net als de herinneringen, zoals die mooie vakantie in Amerika. De afgelopen maanden voelden als één grote leugen.

Mike

Na een jeugdweekend waarin ik al mijn zonden op een papier aan het kruis had genageld, was voor mij het proces begonnen. In de eerste tijd dat God met me bezig was, kwam ik er samen met Anna op een zondagochtend achter dat ik een seksverslaving had. En ik melde me aan voor de cursus van Setting Captives Free. (*) Na die betreffende kerkdienst kwam mijn voorganger naar mij toe, keek mij in de ogen en zei: “Mike waar ben je, zo ken ik je niet”. Ik antwoordde hem: ‘Als ik dat vertel, ben ik alles kwijt.’ ‘Nee’, zei hij, ‘dan weet je pas wat je over houdt’. Dit zijn woorden die mij door het hele proces zijn bij gebleven.

Anna

Aangezien wij beide open boeken zijn en ik vond dat Mike op de blaren moest zitten, heb ik aangegeven dat hij het aan mijn ouders en zijn moeder moest vertellen. Dit heeft hij dezelfde dag nog gedaan. Mijn moeder wist het als eerste en was er direct voor mij.

Je kunt natuurlijk wel begrijpen dat alle vertrouwen in Mike weg was. Als hij naar zijn werk ging of op oefening, was ik al in de stress, omdat ik bang was dat hij weer vreemd zou gaan. Als ik naar een vriendin ging of ging sporten, wist ik niet hoe snel ik weer naar huis moest, omdat ik bang was dat hij weer porno zou gaan kijken. Ik ging hem enorm pleasen, en ging over mijn eigen grenzen heen, bijvoorbeeld op intiem gebied, zodat hij geen terugval meer zou krijgen. Ik kon enorm boos worden als hij 10 minuten te laat van zijn werk kwam. Ik vroeg hem steeds waar hij was, terwijl ik het eigenlijk gewoon wist. Dit heb ik behoorlijk lang volgehouden. Of dit correct handelen was? Ik dacht van wel.

Ik ben vrij snel naar een maatschappelijk medewerker geweest, maar daar haalde ik niet voldoende hulp uit. Ook heb ik een tijdje een vrouwengroep van Kostbaar vaatwerk gezocht. Dit was voor een tijdje wel fijn, omdat ik contact had met lotgenoten die wisten en voelden waar ik doorheen ging. Maar ik wilde al snel meer; het oplossen, verder gaan, er voor knokken. Samen zijn we naar een relatietherapeut geweest, die ons enorm op weg heeft geholpen! Je praat tegen een derde persoon over je partner, die er gewoon bijzit. Daardoor durfde ik vaak wat meer te zeggen. Deze therapeut voelde voor ons erg vertrouwd, en wist Mike, maar ook mij een flinke pas op de plaats te zetten. Hij was eerlijk en direct, op een liefdevolle manier.

Uiteindelijk heb ik ook deel genomen aan Geschonden Vertrouwen: dit is een groep voor vrouwen van wie hun vertrouwen geschaad is en hulp nodig hebben om hun vertrouwen weer te laten herstellen. Dit wel anders dan lotgenotengroep. Ik werd echt aan het werk gezet, er was zelfreflectie en leerde hoe een verslaving werkt en hoe je met een verslaafde om moet gaan. Hoe stel je grenzen en hoe kun je reageren na bijvoorbeeld een terugval? Ik kreeg enorm veel kennis en handvatten uitgereikt. Voor mij heeft het echt geholpen om die grenzen te stellen. ‘Nee’ is ook een antwoord. Blijven praten met elkaar was ook belangrijk. Soms waren er periodes dat ik me enorm machteloos en onbegrepen voelde, maar we bleven praten totdat we er uiteindelijk uitkwamen. We waren beide aan het werk op ons eigen eilandje, zodat het uiteindelijk weer een gezamenlijk eiland kon worden.

Toen ik eindelijk mijn grenzen duidelijk begon te maken, waren ze erg scherp. Ik wilde weten waar hij heen ging en hoe laat hij thuis was. Ik wilde voorlopig alleen intimiteit, als het van mij uit kwam. Het waren bijna regels, maar ik had die nodig en hij eigenlijk ook, zodat hij wist dat hij niet verder bij mij mocht gaan.

Naarmate de tijd verstreek en ik weer meer vertrouwen in hem kreeg, werden die ‘regels’ en grenzen versoepeld. Wel ligt er altijd nog een soort lijstje in onze kluis, met daarop de consequenties van  bepaalde terugvallen. Bijvoorbeeld: als hij vreemd zou gaan, dan slaapt hij niet meer thuis, maar dan gaat hij een andere slaapplek zoeken.

Mike

Na de Setting Captives Free cursus heb ik mij opgegeven voor Pure Desire. Dat is een groep voor mannen met een seks- en pornoverslaving waarbij we leren dat de verslaving puur het puntje van de ijsberg is, maar wat er onder water zit veel groter is. Hier heb ik geleerd om uit de ontkenning van de verslaving te komen, mijn schaamte te overwinnen en recht op te leren staan. Ik leerde mijn verantwoordelijkheden te pakken, te zorgen voor mezelf en opnieuw te leren ervaren dat ik alleen erkenning nodig heb van mijn hemelse vader, waardoor ik gezond door het leven kan gaan.

Dit ging echter niet zonder slag of stoot. Ik heb er hard voor moeten werken, maar kreeg er ook heel veel voor terug. Ik dacht altijd dat ik een goede connectie met mijn vrouw had, maar dit bleek slechts een fractie van waar we nu zijn. Vroeger leunden we op elkaar en hadden we maar een klein raak vlak (zoals 2 handen die naar elkaar toegebogen zijn – foto 1), maar doordat ik voor mezelf ging zorgen en recht op ging staan (foto 2), ging Anna dit ook doen (foto 3), waardoor we nu een grotere raakvlak hebben (foto 4).

Ik heb in de afgelopen zeven jaar meerdere Pure Desire groepen gevolgd en ben nooit bij de pakken neer gaan zitten, hoe moeilijk het ook was. Ik wilde meerdere keren stoppen, maar merkte dat ik dit gewoon nodig heb. In de eerste jaren viel ik nog veel terug, maar dit was deel van mijn proces en ik  deelde dit ook met de mannen van mijn groep. Ik wist toen nog niet hoe ik om moest gaan met mijn emoties, dat ik mocht voelen en wat er dan met mij gebeurde. Maar nu ben ik al twee jaar niet terug gevallen en begint mijn denken helemaal te vernieuwen. In de huidige Pure Desire groep ben ik als gespreksbuddy betrokken en nog haal ik er elke keer weer wat uit voor mijzelf.

Ik begrijp hoe moeilijk de situatie bij jullie kan zijn. Ook ik dacht: ‘ik kom hier nooit uit, er is geen licht aan het einde van de tunnel’. Maar nu weet ik anders. Door mijn verantwoordelijkheid te pakken mag ik nu weer priester zijn over mijn gezin, heb ik een liefdevolle relatie met Anna, en mag ik leren hoe ik een goede vader mag zijn voor onze kindjes.

Dat betekent niet dat ik er al ben; elke dag is weer een nieuwe, waar ik weer aan mij zelf kan en mag werken. Maar ik wil jullie ook bemoedigen. Ik vind het dapper dat jullie hier zijn; misschien vrijwillig, misschien onder druk van je vrouw. Maar toch jullie zijn hier, dit is de één van de eerste stappen de goed kant op. En ik kan echt zeggen, mannen: er is hoop, er is zo veel moois aan de ander kant van die tunnel, maar het komt niet vanzelf.

Anna

Al met al is het een emotionele achtbaan geweest. Degene van wie je het meeste houdt, breekt je het hardst. Je vertrouwen is weg in hem en misschien haat je hem wel! Maar vaak is hij ook degene waarbij je het hardst durft te huilen, bij wie je je wilt laten troosten, en het gevoel hebt dat alles er mag zijn.

Is alles nu koek en ei? Nee, wij zijn ook nog aan het werk, steeds maar weer, maar het wordt steeds mooier. Lieve vrouwen: blijf bij jezelf, stel je grenzen en ga er niet overheen. Probeer iemand in vertrouwen te nemen die jou kan begrijpen. Waar je je ei kwijt kan, en eventueel advies kunt inwinnen. Je mag boos, verdrietig, teleurgesteld zijn en alle andere emoties die er bij komen. Probeer het van je af te schreeuwen, schrijven, praten, bidden. Blijf er niet alleen mee zitten.

(*) Deze cursus heeft nu de naam ‘Bouwen aan een rein leven’. Zie: https://purity4life.nl/ehulp/courses/bouwen-aan-een-rein-leven/

Bovenstaande tekst is een weergave van de getuigenis die Mike en Anna deden tijdens de echtparendag in 2020.