Een bloemetje neemt de pijn niet weg. Wat nu?

Ik heb mijn man onlangs betrapt op porno kijken via de geschiedenis op zijn mobiel waar hij meerdere keren per week, s’ ochtends voordat hij naar zijn werk gaat, naar kijkt. Dat laat je niet onberoerd als partner.

Tien jaar geleden betrapte ik hem ook een keer; dat was voor mij heftiger; ik kwam beneden ‘s ochtends en hij keek een pornofilmpje, hij had me niet aanhoren komen. Hij schrok zich kapot, klikte vliegensvlug alles weg en ontkende natuurlijk eerst. Toen beloofde hij me dat hij dat nooit meer zou doen. Ons seksleven was normaal en we hadden niets te klagen. Ik heb mijn gevoelens van wantrouwen schijnbaar genegeerd destijds, maar ik voel al jaren stiekem gedrag. Dan komt er een moment dat je zelf vastloopt en bij mij ging letterlijk mijnlichaam op slot.

Ik had al geruime tijd het vermoeden dat hij weer porno keek want ik ving allerlei signalen op. (Een keer porno kijken vind ik niet erg, leuk is wat anders, maar oke;   als je er maar eerlijk over bent).  Dat waren o.a de tv zachter zetten als ik elders in huis ergens mee bezig was en als ik naar hem toe liep of naast hem wilde gaan zitten dan klikte hij zo snel mogelijk zijn scherm (leeg) op zijn mobiel of hij legde hem (daarna) gewoon weg. Toen ik hem uiteindelijk confronteerde bleef hij koel en bijna onverrast. Ik was verdrietig en voelde me verdoofd. Daarbij sloeg het wantrouwen weer toe en wat voelde ik me bedrogen. Ik voelde me niet meer speciaal voor hem en tweederangs. Volgens hem was hij er zich niet van bewust dat het mij pijn deed. Dat vond hij heel erg. Hij zou me nooit opzettelijk pijn doen zei hij. Na meerdere gesprekken, zei hij dat hij probeert te stoppen omdat het mij dus pijn doet. Hij zei dat dat allemaal wel meeviel. Hij zei dat hij niet altijd masturbeert tijdens porno kijken. Wel af en toe als hij boven alleen in bed ligt of onder de douche staat maar niet elke dag. Ik vroeg hem waarom porno, uiteraard, ik zei nog ‘zoek je bepaalde prikkels op’ ? Hij zei dat dat erin geslopen was. Hij kon het maar moeilijk onder woorden brengen. Bij bepaalde vragen van mijn kant was hij erg tegenstrijdig. Het klopt gewoon niet zegt mijn gevoel.

Nu neemt hij mij steeds lekkere dingen mee of verrast me met een bloemetje, zegt lieve woordjes of zegt sorry lieverd en geeft mij alle aandacht. Dat is wel fijn maar dat neemt mijn pijn niet weg. Hij heeft mij ook aangegeven dat er niets achter zit en los staat van mij en onze relatie en als hij masturbeert zegt dat hij dat nodig heeft: dat haalt de druk eraf. Masturberen is niet ongezond en op zich heb ik daar geen problemen mee, maar er zijn wel grenzen zei ik. Ik weet niet wat hij nog meer uit spookt op internet? Ik vroeg het hem en hij zei dat hij niet chatte met andere vrouwen of de webcam gebruikte en het hem meer ging om de plaatjes en filmpjes. Daarbij zei hij dat als hij weer zou kijken, hij mij dat eerlijk zou vertellen. Dat betwijfel ik natuurlijk. Hij zei ook nog dat hij dat tevens deed omdat ik maandenlang weinig of geen zin had gehad in seks , door de overgang.

Daar zijn eerlijke gesprekken over geweest van mijn kant. Eigenlijk legt hij het dus bij mij neer. Inmiddels heb ik hem uitgelegd dat dat niet de reden mag zijn om vaker dan gezond is, porno te kijken. ik hem ook gevraagd heb of hij de drang voelt het dus te moeten doen. Dat hij dan verslaafd is maar nee dat was niet zo.

Mijn partner is niet zo’n prater als ik en al helemaal niet over seks, daarin leid ik meestal. Wel heeft hij een aantal maanden geleden zelf een gesprek aangeknoopt dat hij meer seks wilde en daarin meer regelmaat en daarover wilde praten, dat is ook gebeurd en dat heeft er wel voor gezorgd dat we weer samen meer intiem werden.

Hij vindt het moeilijk om over te praten, althans erover te beginnen. Op zich heb ik daar geen moeite mee, dan start ik daar een gesprek over. Ik merkte wel dat als dat niet van beide kanten komt je zelf op de ene of andere manier ook afstompt en je eigenlijk zelf ook je kop in het zand gaat steken.

Gek genoeg ben ik blij met onze gesprekken. We praten nog steeds. Ondanks dat mijn vertrouwen in hem een flinke knal heeft gehad. Er is veel openheid over seks nu en het geeft het een extra impuls om meer te genieten van elkaar omdat we tevens in een soort sleur waren beland.

Ik heb voorgesteld in relatietherapie te gaan, dan wandelen we vast richting de verslaving. Dan maar op deze manier omdat hij het anders ziet. Dat wil hij wel doen voor mij. Ik zei dat moet je ook voor jezelf doen schat. Ik denk namelijk dat er meerdere onderliggende oorzaken liggen waarom hij pornoverslaafd is.

Het zal voor ons beiden goed zijn denk ik, baadt het niet schaadt het niet.

‘Linda’

Antwoord van Anita

Beste ‘Linda’,

In je bericht schrijf je dat je – al jarenlang – vermoedens hebt dat je partner porno kijkt en daar niet eerlijk over is. Je had steeds een onderbuikgevoel, sprak daar wel eens over of confronteerde hem en stopte het dan vaak weer weg, denk ik. Je partner luistert dan wel even naar je, maar heeft ook heel veel redenen of excuses. Ik heb ze eens op een rijtje gezet: het valt wel mee, maar ik masturbeer niet altijd, ik doe het niet elke dag, het staat los van de relatie met jou, masturberen haalt de druk er even af, ik chat niet met andere vrouwen, ik ben niet verslaafd, het komt door jou.

Best heftig als je het zo achter elkaar leest. Het geeft voor mij aan dat hij wel toegeeft dat hij porno kijkt, maar dat zelf niet zo’n probleem vindt en het naar jou toe bagatelliseert. Hij vindt eigenlijk dat jij er net zo over moet denken als hij en dat je dus ‘niet zo moeilijk moet doen’. Hij neemt jouw bezwaren, onderbuikgevoel en vragen niet serieus. En ik vraag me af hoe dat voor jou is. Tijdens de eerste ontdekking merkte je dat je lichaam op slot ging. Dat betekent dat het voor jou echt wel heftig is wat er gebeurt. De relatie werd voor jou onveilig. Je merkte dat je je niet meer aan je partner kon verbinden; er stond iets in de weg. Je zou misschien wel kunnen zeggen dat je lichaam aan de bel trok: ‘Let op, Linda, er gebeurt iets wat niet oké voelt’.

Je hebt het, als partner, nodig dat jouw vragen, jouw zorgen, jouw behoefte serieus genomen wordt in plaats van dat je partner bloemetjes meeneemt. Dat hij kan luisteren naar hoe het voor jou is dat hij porno kijkt, wat de gevolgen zijn voor jou, wat jij nodig hebt om je veilig te voelen. Het zou mooi zijn als de gesprekken tussen jullie daarover kunnen gaan en niet zozeer over of hij nou seksverslaafd is of niet. Dat jij in eerste instantie jezelf serieus durft te nemen, een punt durft te maken van wat voor jou nu niet goed voelt in de relatie, en dat hij de stap kan maken om daar voor open te staan, zodat jullie samen een weg kunnen vinden.

En ja, relatietherapie kan in zo’n proces zeker helpen. Op onze website vind je wat mogelijkheden voor verdere hulp.

Kun je daar wat mee, Linda?

Hartelijke groet,
Anita