Moet ik blijven of bij hem weggaan?

Drie weken geleden kwam ik erachter dat mijn man al jarenlang pornoverslaafd is. Ik heb dit al wel eens vermoed en aan hem gevraagd, maar hij heeft het altijd ontkend. Hij werd boos als ik wantrouwig was en uiteindelijk dacht ik zelf ook dat ik dan maar niet zo moeilijk moest doen. Maar er bleef altijd een gevoel van: er klopt iets niet. En nu is alles dus uitgekomen. Althans… ik hoop dat ik nu alles weet. Zeker weten doe ik het niet. Niets lijkt meer zeker. Ik ben er kapot van. Zoveel jaar liegen, ontkennen, porno kijken. Alles staat op zijn kop nu. En ik weet niet wat ik moet doen: doorgaan met de relatie of bij hem weggaan? Ik hou nog steeds van hem, denk ik. Maar ik kan me niet voorstellen dat dit ooit nog goed kan komen.

‘Janine’

Antwoord van Anita

Beste Janine,

Wat een enorme schok zal dat geweest zijn voor je. Ineens is duidelijk wat al die jaren verborgen was. Ineens weet je: mijn gevoel, dat er iets aan de hand was, klopte. En wat voel je je dan verraden. Degene van wie je houdt en met wie je zo intens verbonden zou moeten zijn, is ook degene die jarenlang heeft kunnen liegen en ontkennen. Dat zorgt voor enorme schade, voor jezelf en voor jullie relatie. En ik snap dat er ontzettend veel door je heen gaat nu. Dat je heel veel vragen hebt ook, bijvoorbeeld die vraag: moet je nu bij hem blijven of de relatie verbreken?

Onlangs hoorde ik van een vrouw over het advies dat zij ooit kreeg. Iemand vertelde haar – net nadat zij ontdekt had dat haar man jaren seksverslaafd was geweest – dat het wijs is om de eerste zes maanden na die ontdekking geen grote beslissingen te nemen. Ze koos er daarom voor om zich niet langer te richten op grote vragen als: moet ik scheiden of niet, moet ik hem vergeven of niet, moet ik met hem verder gaan of niet? En ze merkte dat dat haar de ruimte gaf om zich vooral te focussen op haar eigen herstel.

Ik denk dat dit een goed advies is en ik geef het daarom graag aan je door. Probeer die hele grote vragen een poosje te parkeren en ga je richten op wat jij nu nodig hebt. Eén van de belangrijkste dingen daarin is dat je op zoek gaat naar een veilig iemand die er voor je is, met wie je je hart en vragen kunt delen en die jou kan steunen in de komende maanden. Dat kan een vriendin, een zus, een gemeentelid, een lotgenoot (die al wat verder in herstel is) of een counselor zijn. Je hebt zo’n veilige plek nodig, omdat je huwelijk en je man nu onveilig voelen voor jou. En geef je emoties de ruimte om er te mogen zijn. Stop ze niet weg, want dat zal de pijn uiteindelijk alleen maar erger maken. Je mág rouwen, je mág boos zijn, je mág je angst woorden geven. Sta God toe om Zijn liefde aan jou te tonen en een schuilplaats voor je te zijn.

Kortom: neem de tijd en ruimte om aandacht te geven aan je eigen herstel. Je zorgt er dan eigenlijk voor je dat je, temidden van alles wat vreselijk ingewikkeld en pijnlijk is, gezond kunt blijven of worden. En dat is een goede uitgangspositie om later – als de heftigste emoties gezakt zijn en duidelijker is of je man werkelijk bereid is om te veranderen – een beslissing te nemen over die grote vragen als ‘blijven of weggaan’.

Wil je hierover doorpraten? Laat het dan gerust weer even weten. Hulp vragen is een van de manieren waarop je kunt zorgdragen voor jezelf en je richten op datgene wat jij nu nodig hebt.

Hartelijke groet,
Anita