Moet ik zijn buddy zijn?

Mijn man is heel open over zijn pornoverslaving en wil er zelf ook echt graag vanaf. Hij heeft al meerdere keren een soort buddy-systeem geprobeerd waarbij hij verantwoording aflegt aan een vriend. Dit bleek echter niet te werken. De ene keer omdat zijn buddy zelf ook pornoverslaafd was en de andere keer omdat de buddy er niet actief achteraan gaat.

Nu vroeg mijn man laatst aan mij of ik inzicht wilde hebben in een website met ‘chains’. Elke dag dat hij geen porno heeft gekeken maakt hij een schakel aan de ketting (chain). Dat kan helpen om het langer vol te houden, omdat je een lange ketting niet wilt afbreken. Hij denkt dat het hem zou kunnen helpen als ik daar inzicht in heb. Hij moet dan immers verantwoording afleggen en het zou een drempel kunnen zijn als hij weet dat hij het naar mij zal moeten opbiechten. Bovendien zouden we het samen kunnen vieren als hij een bepaalde mijlpaal haalt.

Op dit moment is het zo dat ik weet dat hij in het algemeen wel eens porno kijkt, maar ik weet niet wat/wanneer/hoe etc. Dat wil ik ook eigenlijk niet weten, want dat komt veel te dichtbij. Ik reageerde dus niet enthousiast op zijn voorstel, want ik zou het moeilijk vinden om te weten dat hij bijvoorbeeld porno heeft gekeken in het uurtje dat ik boodschappen aan het doen ben. Ik vind het ook een heel moeilijk en pijnlijk onderwerp en wil daar eigenlijk niet meer dan nodig mee geconfronteerd worden. Bovendien: stel dat het niet werkt, dan zou ik dat denk ik opnieuw ervaren als dat ík, persoonlijk, niet genoeg motivatie voor hem ben.

Aan de andere kant wil ik er voor hem zijn en is dit misschien ook iets wat je in je huwelijk samen zou moeten doen? Hij wil hier ook echt mee stoppen en het moet ook eenzaam voor hem zijn dat hij hier tegen strijdt en dat voor een groot deel alleen moet dragen. Hij kan bijvoorbeeld niet bij mij balen op het moment dat het mis is gegaan en hij daar spijt van heeft. En op het moment dat het een x aantal dagen goed is gegaan en hij daar blij mee is, kan hij dat ook niet delen. Bovendien merk ik dat nu ik het voor mezelf op afstand houd, ik er bijvoorbeeld ook weinig voor bid terwijl we toch geloven dat bidden kracht heeft…

Ik ben dus heel benieuwd naar advies. Moet ik mijn grenzen bewaken en is het beter als hij iemand anders zoekt om verantwoording aan af te leggen? (Maar: die pogingen lukten eerder niet, weinig mensen zijn echt zo betrokken en tegelijk begripvol genoeg). Of zou ik moeten leren hier beter mee om te gaan zodat zijn voortgang (inclusief terugval) weer bespreekbaar wordt zonder dat ik meteen in een hoopje emotie verander? Misschien is het ook meer een algemene vraag naar hoe betrokken je kunt/moet zijn in het proces van je man en waar je daarbij op moet letten.

‘Karin’

Antwoord van Gea

Elke maand leggen we een aantal vragen van forumleden voor aan hulpverleners die betrokken zijn bij onze stichting. Sommige van deze vragen en antwoorden publiceren we ook op de website. Onderstaande vraag van een forumlid werd beantwoord door Gea Slijngard van Praktijk Gea Slijngard in Hoogland. Gea is ook begeleider van vrouwenhulpgroepen Geschonden Vertrouwen.

Beste ‘Karin’

Goed dat je deze vragen rondom verantwoording afleggen en samen eerlijk blijven delen in jullie relatie voorlegt. Heel concreet: hoe betrokken ben je in het proces van je man? En waar moet je op letten?

Eerst over jouzelf als ‘partner van’. Wanneer je man worstelt met zijn pornoverslaving en wil veranderen, verandert er niets aan jouw positie. Je bent zijn vrouw en niet zijn hulpverlener. Jouw deel is, als dat lukt voor jouzelf binnen je eigen herstelproces, om te luisteren naar hoe hij zich voelt, waar hij moeite mee heeft of waar hij bang voor is.

De enige vorm van betrokkenheid met je man is samen te delen in wat wel gezond en veilig is binnen jullie relatie. Denk aan de opvoeding van jullie kinderen, een gezamenlijke hobby of tijd met vrienden en familie. Je helpt jezelf en hem het meest als je niet met je man meebeweegt in zijn ongezonde (verslavings)gedrag, maar zelf op eigen benen rechtop kunt blijven staan.

Jij zorgt voor jouw eigen conditie van je geschonden vertrouwen en probeert niet zijn verantwoordelijkheden te dragen of zijn problemen op te lossen. Je geeft geen adviezen, maar vraagt bijvoorbeeld: “Wat jij mij nu hebt verteld, met wie ga jij daar over praten, bij wie ga jij hulp zoeken?” Bekend maken bij je partner wat jijzelf nodig hebt is belangrijk. Jij bent in zijn vluchtgedrag naar porno geen partner. Daar heb je letterlijk part nog deel aan. Dat is de zonde die hij doet. Je bent daarin niet zijn accountability partner.

Je vertelt dat je man graag van zijn pornoverslaving af wil. Het programma dat hij volgt kan voor hem een hulpmiddel zijn. Mijn eerste vraag is: Heeft jouw man op dit moment hulpverlening door persoonlijke gesprekken met een therapeut en/of deel te nemen aan een mannenhulpgroep?

Zijn pornoverslaving is de uiting van een veel groter probleem. Je kunt dit zien als het topje van de ijsberg. Het wel of niet pornokijken, het terugvallen is slechts dat topje. Waar hij professionele hulp voor nodig heeft, is het deel van de ijsberg dat onder water zit. Door open te worden en te werken aan zijn identiteit, emotionele en sociale ontwikkeling. Waar hij traumatische ervaringen kan delen, zijn verliezen kan betreuren en mag gaan leren om een heel nieuwe levenshouding op te bouwen.

Het stellen van jouw eigen grenzen in het delen is enorm belangrijk. Grenzen bieden jou veiligheid in wat en hoeveel jij aankunt. Ze maken voor jou en voor je man duidelijk hoe je met hem verbonden kunt zijn en welke consequenties het overschrijden heeft voor hem. Naarmate zijn eigen verantwoordelijkheid groeit voor zijn gedrag, kunnen jouw grenzen veranderen. Belangrijk blijft: Wat heb jijzelf nodig en wat niet? Wat helpt jou in het delen met je man… en wat niet?

Verantwoording afleggen (ook wel rekenschap of accountability genoemd) door een porno-en/of seksverslaafde vindt plaats in het contact met specifieke professionele hulp en met ervaringsdeskundigen in hun herstelproces. In deze hulpgesprekken gaat het er niet alleen om of je man wel/of niet terugval heeft gehad, maar vooral ook over welke emoties, moeiten, frustraties en stress hij ervaart in zijn leven. Of te delen welke pijnlijke gebeurtenissen en gedachten ten grondslag liggen aan zijn behoefte om te vluchten in seksverslaving. Dit contact kan ook de plek voor hem zijn om na te denken over hoe zijn emotionele en seksuele relatie met jou kan verbeteren.

Het is dus belangrijk dat je man vertrouwelijke gesprekken gaat voeren met een persoon die kennis en/of ervaring heeft met het proces van herstel.

Je zegt het eigenlijk zelf al: het is zijn proces. Het is belangrijk dat je man zelf actief aan de slag gaat om van zijn verslaving af te komen. Ik wens je veel sterkte en wijsheid in het er voor jezelf en voor je man zijn. Ik hoop dat er ruimte is voor jullie eigen herstel en dat van jullie samen.

Vriendelijke groeten van Gea Slijngard.
www.geaslijngard.nl