Ik zou graag bij iemand mijn verhaal doen, maar mijn man heeft (nog) geen hulp. Kan dat dan wel? 'Annemiek'…

Meer dan 15 jaar naar prostituees. Hoe ga ik hier mee om?
Mijn vriend heeft een paar weken geleden verteld dat hij al meer dan 15 jaar naar de hoeren gaat. Hij geeft aan dat dat niet vreemd gaan is, omdat het een zakelijke transactie is.
Dit kwam als een donderslag bij heldere hemel. Want mijn vriend en ik hebben in onze hele relatie nooit ruzie gehad. Het erge vind ik dat ik nooit een keuze hierin heb gehad. Als hij mij had verteld dat hij stelselmatig naar de hoeren ging, had ik zelf een streep door de relatie kunnen zetten.
Nu dacht ik dat mijn vriend trekjes had van narcisme en een pathologische leugenaar is. Hij vertelde namelijk dat hij dit nog jaren lang vol had kunnen houden zonder dat ik erachter kwam van zijn ‘dubbel leven’. Maar nu ik jullie website lees: geen emotie tijdens sex, vaste saaie standjes, geen avances maken etc etc lijkt het erop dat ik al die jaren een relatie heb gehad met een autist.
Ik zoek nu heel erg voor mezelf hoe ik dit een plekje ga geven. We hebben twee kleine kindjes. Alles komt op mij aan. Hoe kan een mens z’n gezin zo voor de gek gehouden hebben? Hoe kan ik dit ooit een plekje geven? Ik geloof niet meer in de liefde, ik geloof niet meer in mannen. Kan mannen ook bijna niet meer aankijken. Komt dit ooit goed?
‘Marie’
Antwoord van Anita
Beste ‘Marie’
Wat ontzettend heftig en pijnlijk dat je kort geleden van je vriend hoorde dat hij al meer dan 15 jaar prostituees bezoekt. Wat een enorme schok zal dat geweest zijn voor je. ‘Als een donderslag bij heldere hemel’, schrijf je. Je had het niet zien aankomen en ineens staat je wereld op zijn kop. Nu blijkt dat je vriend er als het ware een dubbelleven naast had. Ineens zie je hem met andere ogen, moet je zien te dealen met deze nieuwe werkelijkheid. En hoe doe je dat? Hoe moet je verder als je zo enorm beschadigd bent, als je in één klap niet meer gelooft in de liefde, in mannen? Als je zoveel pijn voelt?
Je zit midden in een crisis nu. En in een crisis is het belangrijk om geen grote beslissingen te nemen, maar wel heel goed voor jezelf te zorgen. Dat zorgen voor jezelf, ziet er op verschillende manieren uit:
- Je hebt anderen nodig nu, want alleen is het te zwaar. Wij adviseren om 1 of 2 anderen in je omgeving in vertrouwen te nemen; een vriendin, een zus of gemeentelid. Iemand aan wie je je verhaal kan vertellen, die kan luisteren, kan troosten en die met je wil oplopen. Lotgenotencontact kan (daarnaast) ook fijn zijn; je kunt je verhaal dan delen met vrouwen die weten wat je nu meemaakt. Je bent bijvoorbeeld welkom op het forum. Of schakel daarnaast professionele hulp in; je kunt daarvoor terecht bij één van de therapeuten die verbonden zijn aan onze stichting.
- Praktische steun is ook fijn: dat iemand af en toe even de zorg overneemt van je kinderen, of een andere praktische taak van je overneemt.
- Het is ook helpend als je een plek in je huis hebt waar je je af en toe kunt terugtrekken en die veilig voor je voelt. En dat de plek waar je ‘s nachts slaapt, een veilige plek voor je is
- Doe de basis zelfzorg dingen: goed eten, voldoende bewegen, voldoende proberen te slapen
- Zoek momenten of activiteiten waardoor je lichaam even helemaal tot rust kan komen; door het nemen van een bad, een wandeling te maken, even te sporten, of wat voor jou dan ook maar helpt om je lijf te kunnen ontspannen, temidden van alle stress die je ervaart
- Zorg voor afleiding af en toe: momenten creëren waarop je even niet denkt aan dat hele pijnlijke. Maar zoek niet alléén maar afleiding: neem ook de tijd om stil te staan bij wat je meemaakt: houd een dagboek bij, praat erover met iemand of doe iets anders wat hierop lijkt.
- Laat een Soa/Hiv test doen uit zorg voor je eigen gezondheid. Vraag aan je vriend om dat ook te doen en heb – nu of in de toekomst – geen seks met hem, zolang hij die test niet doet of als je de uitslag niet gezien hebt.
- Neem jezelf serieus. Laat uitspraken van je vriend (‘het is geen vreemdgaan, want het waren zakelijke transacties’) of anderen je niet afhouden van wat je weet en voelt dat waar is voor jou: dat dit wel degelijk vreemdgaan is en dat het ingrijpende gevolgen heeft voor jou en jullie relatie.
Probeer je nu te focussen op jezelf en je kinderen en op wat jij nodig hebt. Ik kan me voorstellen dat je een stukje houvast zoekt in het willen duiden van wat er aan de hand is. Heeft hij autisme, of narcisme, vraag je je af. Of is hij misschien seksverslaafd? Ik kan me die gedachten wel voorstellen, maar je hebt te weinig informatie om nu al te weten wat er onder zijn gedrag kan liggen. Als je vriend seksverslaafd is, dan heeft dat bijvoorbeeld gevolgen voor de manier waarop hij met waarheid en leugen omgaat en ook met de manier waarop hij seksualiteit beleeft binnen jullie relatie. Ik zou zeggen: focus je niet zozeer op het ‘etiketje’ , want dat neemt de gevolgen die er nu voor je zijn, niet weg, en het kan je afhouden van het werk dat jíj nu te doen hebt: namelijk goed zorgen voor je zelf met hulp van veilige anderen.
Je vraagt je af of het goedkomt, en misschien bedoel je daar mee: ‘komt het goed met onze relatie?’. Het is nog te vroeg om daar al iets over te kunnen zeggen. Of het goedkomt met jullie relatie hangt in eerste instantie af van de keuzes die je man maakt. Gaat hij verantwoordelijkheid nemen, hulp zoeken, openheid geven? Gaat hij onderzoeken wat er onder zijn gedrag ligt, eerlijk worden, oog krijgen voor wat alles met jou gedaan heeft? Als die basisvoorwaarden er zijn, dan is het mogelijk dat relaties herstellen, als je dat allebei wilt, als je samen hulp zoekt, leert om te praten over de schade die er is, het vertrouwen weer kan opbouwen etc. Ik geloof trouwens dat dat kan, ik heb het in mijn eigen relatie en in veel andere relaties zien gebeuren. Maar het gaat niet vanzelf en gebeurt ook niet altijd. Wat wél altijd mogelijk is, is dat het met jouzelf goed komt, lós van de keuzes die je man maakt. Er komt een dag dat het minder pijn doet. Er is een weg door al deze pijn heen. Het komt weer goed met jou. Maar doe het niet alleen. Vraag hulp, zorg goed voor jezelf, neem de tijd. En heb je ons daarin nodig? Trek aan de bel, we zijn er graag voor je.
Hartelijke groet,
Anita