Kostbaar Vaatwerk

Broos vaatwerk

“Mannen ga met je vrouw om als met broos vaatwerk“. Het zijn woorden uit de Bijbel waar ik nooit zo goed mee uit de voeten kon. Broos vaatwerk ?? Ik wilde helemaal niet vergeleken worden met een of ander stuk serviesgoed. En broos, breekbaar of kwetsbaar zijn al helemaal niet! Sterk wilde ik zijn!! En sterk was ik!

… tot die dag aanbrak waarop ik niet langer sterk kon zijn. De dag waarop mijn man besloot zijn jarenlange seksverslaving aan mij op te biechten en mijn breekbaarheid ongenadig aan het licht kwam. Tot in het diepst van mijn ziel werd ik gekwetst. Niet alleen mijn huwelijk, maar ook mijn zelfbeeld, mijn eigenwaarde en mijn wereld stortten in elkaar. En ik moest op zoek naar nieuwe waarheden. Over ons huwelijk. Over mijn man, mijzelf en over God.

Ik begreep dat het waar was: ik was broos. Maar dat niet alleen; ik realiseerde me ook hoezeer ik er ten diepste en onbewust naar had verlangd dat mijn man met mij om was gegaan op de manier die Petrus in dit vers beschrijft: als met broos vaatwerk. Ik denk dat dat betekent: teder en zorgzaam. Op een manier die wil zeggen: jij bent kostbaar voor mij, ik hou van jou, ik vind jou een prachtige vrouw en je bent belangrijk voor mij.

Gebroken vaatwerk

Maar dit al die jaren weggestopte verlangen stond haaks op de realiteit die ik onder ogen moest zien: Ik was niet belangrijk voor hem; ik was afgedankt. Ik voelde me niet kostbaar, maar waardeloos. Niet mooi, maar lelijk en smerig. Niet geliefd, maar vernederd. Ik bleek niet alleen broos te zijn; ik voelde me totaal gebroken.

In de Psalmen staat ergens: ‘Ik ben geworden als gebroken vaatwerk‘ en daar kon ik helemaal mee instemmen. Soms probeerde ik het me maar voor te stellen; een theepotje dat helemaal kapot op de grond lag. En zo voelde ik me op dat moment ook; compleet in stukken. Ik had geen idee welk stuk ik als eerste op moest rapen en ik had geen idee of ik ooit nog een gevoel van ‘heelheid’ zou kunnen ervaren. Ik was gebroken.

Al die scherven overziend kon ik niet anders dan ermee naar God gaan. Als Hij werkelijk kon genezen en bevrijden, dan was Hij ook in staat om al die scherven van mij bij elkaar te rapen en mij weer heel te maken. Dat gaf me het vertrouwen om al die stukken één voor één te benoemen en in Zijn handen te leggen.
De scherven van mijn verwoeste huwelijk, van mijn beschadigde vrouw-zijn, van beschaamd vertrouwen en kapotte zelfbeeld. En al die verwarrende gevoelens van vernedering, angst, wanhoop, woede, walging, schaamte, schuld….
Ik gaf het een voor een over aan Hem en vroeg Hem om mij heel te maken.

Kostbaar vaatwerk

Hij heeft mijn gebed verhoord, niet in één keer, want dat heelmaken ging stapje voor stapje. Psalm 147 beschrijft dat zo mooi: God verzorgt onze wonden. Hij weet precies wat er nodig is om onze wonden te genezen. En één van de belangrijkste dingen hierin was dat Hij mijn ogen opende en mij liet zien dat ik niet alleen broos was, gebroken zelfs, maar dat ik vooral ook kostbaar was. Kostbaar voor Hem! Hoe vernederd, afgedankt en gebruikt ik me ook voelde: Hij houdt oneindig veel van mij. In Zijn ogen ben ik mooi, geliefd en waardevol. Voor Hem ben ik als kostbaar vaatwerk. En zo gaat Hij ook met mij om.

Hij gaf mij wat ik nodig had, vulde de leegte in mijn hart, troostte mij en genas mijn wonden. Hij leidde mij en gaf mij moed om te vertrouwen op de Enige die daadwerkelijk 100% te vertrouwen is. Nee, dat was niet altijd makkelijk, want deze Heelmaker vroeg mij om mee te werken aan het herstel. Sommige oude scherven moest ik loslaten en bij Hem achterlaten, waarna Hij er iets nieuws voor in de plaats gaf, en andere scherven vormde Hij helemaal om. Hier en daar ontbreekt nu nog een stukje – de Heelmaker is nog bezig – maar het vaatwerk ís hersteld, Hij heeft er iets veel mooiers van gemaakt. Het geheel is brozer dan voorheen, maar tegelijkertijd sterker dan ooit. Want juist mijn broosheid doet me beseffen dat ik afhankelijk ben van Hem: Hij is mijn sterkte.
Hij is ook mijn Schuilplaats en ik weet dat ik in Hém mijn geluk vindt. Hij opende mijn ogen, niet alleen om in te zien dat ik van waarde ben voor Hem, maar ook voor de waarheid dat anderen zowel broos als kostbaar zijn. Oók mensen die aan seks verslaafd zijn. Oók mijn eigen man. Wát hij ook gedaan had.
Ik denk dat het ‘feest in de hemel’ was, toen mijn man tot datzelfde inzicht kwam, zich omkeerde naar zijn hemelse Vader, zijn scherven inleverde en de weg van herstel insloeg.
Het werd het begin van een volgende heelmaking: die van ons huwelijk. Samen mochten we gaan leren om kwetsbaar te durven zijn. We gingen samen ontdekken wat het betekent om geliefd te worden – door God en door elkaar. En we mochten daardoor leren om met elkaar om te gaan ‘als met broos en kostbaar vaatwerk’.
Hij met mij.
En ik met hem.

Misschien ben jij ook tot het besef gekomen dat je breekbaar bent. Of voel je je zelfs gebroken. Weet en geloof dan dat je waardevol bent voor God: Hij is sterk als jij zwak bent. Hij wil je helpen om deze moeilijke weg te gaan en wil je troosten, leiden, sterken en dragen. Geef je scherven, je gebrokenheid aan de grote Heelmeester. Leg je hand in Zijn hand en ga de toekomst in – samen met Hem die met jou om zal gaan als met broos en kostbaar vaatwerk.

Anita